kami adalah sahabat, sahabat seperjuangan dalam mencari redha Allah...
dia bukan hanya sebagai sahabat ku malah lebih dari itu, aku sudah anggap dia sebagai abg dengan panggilan akh...pertemuan kami masa pertama kali aku menjejaki ke alam matrikulasi...
pada awalnya aku tidak begitu rapat dengan dia, anggap dia org biasa macam kawan2 lelaki yang lain
tapi, makin lama hubungan kami menjadi mesra, bukan mesra apa..aku bole nampak kasih sayang seorang abang tu buat adik..mungkin layanannya pada semua org sama, tp bg aku tidak, dia betul2 anggap aku juga seperti adiknya...cara layannannya tu persis abang kandung
sungguh, aku selesa berdamping dengannya...kala aku sedih....cepat sungguh dia memahami riak mukaku ini...aku tidak tahu kenapa mudah sangat dia faham aku, biarpun dia bukan abang kandungku tp aku dapat rasa kasih sayangnya biarpun dya tidak ucap sekalipun..perbuatannya itu sangat menyentuh hati...
pernah suatu ketika dya tidak nampak aku dalam kelas, jadi dya mesej:
"anis, kenapa x datang kelas??"
aku pun pelik la sebab aku ada hadir...mungkin dia x perasan la tu aku ada duduk kat depan...sebab selama ni kalau bukan aku duduk depannya, dia akan duduk di depanku...mcm 2la sepanjang pembelajaran kami dalam kuliah.....
ada satu lagi yang sangat bagi pengajaran kat aku bila aku tanya kat dia apa sikap buruk ku...
jadi akh pun gtau la mcm ni bunyinya:
"better kan nis, bila kita nak pinjam barang dari orang x kira la kawan atau pun x, kita mintak izin dulu, x baik kita main terus ambil, lagipun saya tengok kawan 2 mcm terkejut jak bila anis ambil mcm 2 barang dia"....
macam 2 la bunyinya,,,tp aku langsung x ingat bila aku buat mcm 2...boleh2 nya akh perasan...
bila nak cakap sal kenangan dgn dia ni, sungguh banyak...x terungkap dek kata-kata...kenangan kan, biarla jadi kenangan...tp itulah aku, orang yang suka sangat bercerita tentang kenangan...best apa??....boleh mengembalikan senyum yang mungkin hilang dari wajah...heheheheh,,
hingga kini kami masih berhubung insyaAllah, tp x la selalu, aku tau dia sibuk, aku pun sibuk juga..dan x manis kalau selalu berhubung kan,,,berhubung pun untuk saling mengingati antara satu sama lain,,,nasihatnya mampu menguatkan kembali hati yang rapuh, peringatannya mampu menguatkan iman yang nipis ini,,,
terima kasih ya ALLAH....